Gestopt met werken – 1 maand later
Een maand geleden leverde ik mijn sleutels in op mijn werk. Dat wij financieel de mogelijkheid kregen dat ik zou stoppen met werken leek me zo’n luxe. Lekker voor de kindjes zorgen, structuur creëren in huis en wat druk bij mijn man weghalen. Ik zit nu een maand thuis met de kindjes.
Tijd teveel
Mijn idee was dat ik zeeën van tijd over zou hebben. Ik werkte (gemiddeld) 20 uur in de week, maar met het brengen en halen van de kinderen naar de oppas, het vermoeid zijn na een avonddienst en het regelen van de oppasdagen was ik langer bezig dan deze 20 uur. Ik dacht 20 tot 30 uur per week over te houden en andere dingen te kunnen gaan doen.
In mijn hoofd had ik mijn to do lijstje al klaar. Ik zorg dat het huis schoon blijft, dat de kinderen zich altijd vermaken, dat ik al het achterstallig onderhoud aan mijn blog kan doen en dat ik iedere avond gezellig met mijn man samen ben.
Lees ook >> Stoppen met werken – Hier lig ik als fulltime mama (to be) wakker van
Waar blijft de tijd
Het to-do lijstje ben ik nog niet aan toe gekomen. Gek ook om te denken dat ik zoveel voor elkaar zou kunnen krijgen. De afgelopen weken zijn zwaar geweest. We hebben verschillende griepjes gehad en als klap op de vuurpijl kwamen ook de waterpokken nog om de hoek kijken.
Met een verjaardagsfeestje, familieweekend en bloggersevent waren al mijn weekenden bezet. Niet alleen ik was er moe van, maar ook de jongens waren helemaal aan hun eind. Zo zijn de dagen dat ze huilerig en hangerig zijn niet zeldzaam en ploeter ik me met moeite door die dagen heen.
Gelukkig hoef ik niet te werken
Het is fijn dat ik de afgelopen weken de jongens goed op heb kunnen vangen en ik ze niet ook nog naar de oppas hoefde te brengen. Dit was nog drukker voor ze geweest. Wel moet ik bekennen dat het voor mij iets minder ontspannen is. Altijd thuis zijn en met de kinderen zijn is eigenlijk helemaal geen luxe. Als ik mijn man uitzwaai, klinkt er een jaloers stemmetje in mijn achterhoofd. “jij mag straks in alle rust je werk doen zonder continu gestoord te worden”.
Mama storen is iets waar mijn knullen goed in zijn. Als zij fijn spelen en ik denk wat op de computer te kunnen tikken, heb ik twee aapjes op tafel zitten die ook willen tikken. Gaat mama stofzuigen, dan hangt de één aan de slang en de ander zit op de uit-knop. Alle simpele klusjes die ik moet doen, worden met de jongens opeens dagtaken.
Heb ik al spijt?
Ik denk soms terug hoe heerlijk het was dat ik op mijn werk geen kindergeschreeuw hoorde, geen discussies hoefde te voeren over wel of geen appelsap in een fles en zelfs denk ik terug aan hoe heerlijk het was, om na je avonddienst in alle stilte de rapportage te tikken.
Maar dit betekent niet dat ik direct terug wil. Ik ben nog steeds blij dat ik voor mijn mannen kan zorgen. Dat ik op den duur meer structuur in huis kan creëren. Mijn verwachtingslijstje is wel wat bijgewerkt en ik moet iets langer wachten tot mijn tijd komt. Ik verspreid mijn klusjes en richt me meer op 1 ding. Het is nog even zoeken naar een moment om even geen rekening te houden met de kinderen, maar hier gaan we zeker een weg in vinden.
Kan jij zonder een baan?
Weg met de speen (deel 2)
PEUTER OUTFIT – Eerste Schooldag
De spaarkalender – Het belonginssysteem voor de koppige peuter
About The Author
Herkenbaar! Met alles wat ik doe wil mijn nieuwsgierig aagje zich ook bemoeien en krijg je amper iets gedaan. Vermoeiend op een passieve manier. En als je dan even rust hebt en je eindelijk iets kan doen, ben je zelf ook bekaf. Terwijl andere ondertussen denken dat je de hele dag kopjes thee drinkt, boekjes leest en af en toe een puzzeltje legt met je kind haha.. Sinds februari werk ik parttime als virtual assistant (nu nog zonder opvang) en krijg daar wel een nieuwe soort energie van. Overigens lijkt het alternatief me minstens net zo zwaar en ben ik heel blij met deze luxe positie.
De hele dag kopjes thee drinken, boekjes lezen en puzzelen zou heerlijk zijn met de kinderen. Ik denk ook dat als ik dat doe het een hele ontspannen dag is. Helaas is er nog zoveel extra te doen in huis. Maar wat je zegt, ik ben heel blij met deze luxepositie. Moet alleen nog mijn draai vinden.
Heel begrijpelijk! In het begin moet je je draai nog vinden, en daar kun je gerust minstens 6 maanden vooruit trekken. Het is net als bij een nieuwe baan in die zin.
Dat je hard moet werken, en soms minder rust hebt dan in een betaalde baan, zal menig thuisblijfmoeder herkennen! Ook ben je veel afhankelijker van de grillen van het schoolsysteem.
Zorg dat je elke dag een moment hebt waarop je even tot jezelf kunt komen. Al is het maar 30 minuten.
Het voelt inderdaad als een nieuwe baan. Alleen jammer dat ik niet na 8 uur de deur achter me dicht kan trekken. Het afsluiten van de dag zou misschien een mooi moment zijn om mijn 30 minuten te pakken. Bedankt voor je tip!
Via het Moederfront kwam ik hier terecht. Zo te lezen was het ook nog eens een heel hectische maand. Ik snap dat het nog niet meteen voelt dat je zelf meer ruimte krijgt. Aan de andere kant had je nu niet OOk nog je betaalde baan erbij. Mijn kinderen zijn nu al iets groter en ben er altijd 20 uur bij blijven werken, maar als het had gekund dan was ik liever een tijd gestopt. Want, net wat je zegt, op papier is het 20 uur, maar in de praktijk gaat er veel meer tijd in zitten. Als je kinderen straks iets ouder zijn, dan kunnen ze misschien een ochtend naar de peuterspeelzaal. Doordat je thuis bent, heb je meer vrijheid in dat soort keuzes.
Het zal de nodige tijd kosten om een dagindeling te vinden. Een maand is uiteindelijk nog niet zo heel lang.
Als je het nog niet hebt, zou een strak tijdschema kunnen helpen. Al is het maar voor een periode om een dagritme te krijgen.
Dank je voor je berichtje. Ik ben inderdaad erg blij dat ik er niet OOK nog een baan bij heb. Mijn oudste zoon gaat sinds een maand 2 ochtenden naar de psz, maar doordat hij ziek is geweest, heeft hij twee keer overgeslagen. Ik ben inderdaad een tijdschema aan het zoeken en een structureel dagritme. Het lijkt me erg fijn voor mezelf en voor de kindjes. Helaas door de hectiek nog niet aan toegekomen. Gelukkig hebben we nog tijd zat om deze uit te zoeken. Ik stel mijn beeld iets bij en verwacht pas als de jongste ook naar de psz gaat meer rust en ruimte.