Stoppen met werken – Hier lig ik als fulltime mama (to be) wakker van
Maandag is het zover. Mijn laatste dag werken. Ik vind het heel fijn dat ik binnenkort voor mijn mannen kan zorgen als fulltime mama. Het geeft ons meer rust en structuur. Toch zijn er een aanta dingen waar ik ’s avonds over lig te piekeren.
Financieel afhankelijk
Financieel gaan wij er niet op achteruit als ik stop met werken. Mijn man krijgt een betere baan en misschien gaan we er zelfs iets op vooruit. Wat betreft geld gaat er dus weinig veranderen. Behalve dan, dat ik niet meer mijn eigen geld heb. Hoe dit zich vorm zal geven weet ik nog niet. Mijn man is er stellig in dat we hetzelfde uitgavepatroon kunnen behouden. Toch zal het niet hetzelfde voelen als ik eens lekker voor mezelf ga shoppen. Je kent het wel, die momenten dat je jezelf eens lekker wil verwennen, omdat je het hebt verdient. Je hebt tenslotte hard gewerkt voor je geld. Ga ik nu mijn hand op houden als ik naar de stad wil en voelt het nog wel goed als ik iets duurs voor mezelf koop?
Zelfwaardering
Hoe heerlijk het is om na een werkdag vol voldoening naar huis te gaan. Je hebt je werk af, je hebt de problemen goed aangepakt en je weet dat je de deur netjes achter je dicht kan doen. Dit gaf mij altijd veel zelfwaardering. Het werk is thuis echter nooit af. Iedere avond bedenk ik me weer veel taken die ik niet heb kunnen doen. Het opvoeden van de kinderen is ook iets wat ik iedere dag opnieuw uit moet vidnen. Het is inspelen op allerlei zaken die het gedrag van mijn kind beïnvloeden en ik vind het knap lastig om te weten waar ik goed aan doe. Geen feedback van collega’s een duidelijk takenlijstje of zelfs een boekje hoe ik dingen moet doen kan ervoor zorgen dat ik enorm ga twijfelen aan mijn eigen vermogen, wat erg kan knagen aan mijn zelfwaardering.
De sleur
Met mijn werk had ik veel wisselende diensten. Hierdoor is elke week anders. En ook met kinderen zijn je dagen niet altijd hetzelfde. Toch ben ik erg bang dat de sleur erin komt. Iedere dag om hetzelfde tijdstip wakker worden, de jongens aankleden, eten, spelen, eten, een wandelingentje buiten, nog een keer eten en weer naar bed. Hoewel structuur voor ieder mens prettig is, ben ik altijd bang dat het om zal slaan in de sleur. Zal ik ervoor kunnen zorgen dat elke dag verrassend zal blijven?
Teveel
Op sommige momenten zijn mijn kinderen enorme draakjes. Om 4 uur begint het drama meestal De honger en moeheid beginnen toe te slaan, maar echt tijd om actie te ondernemen is het nog niet. Op zo’n moment zijn het de oren van mijn kinderen die niet meer werken en de onderzoeksdrift die op scherp staat. Op deze momenten heb ik er mijn handen vol aan om ze van de tafel te trekken, breekbare spullen uit de handjes te halen, spullen van papa en mama terug te leggen of uit de wasbak te vissen. Ik vind het heerlijk dat ze zo onderzoekend zijn en ik moet stiekem vaak om hun streken lachen. Toch vraag ik me af hoe ik het ga uithouden als fulltime mama als dit mijn dagelijkse ‘pakkie-an’ is. Hoeveel heimwee ga ik hebben naar een avonddienst?
Op het werk kom je nog onder de mensen. Vroeger stond ik altijd alleen op de groep, maar sinds ik vorig jaar ook op een andere groep ben komen te staan, sta ik eigenlijk altijd met een collega. Dit is natuurlijk heel gezellig en we kletsen wat af tijdens een dienst. Aangezien ik een introvert ben met einzelgänger tendencies, moet ik me er altijd toe zetten om af te spreken met vrienden. Op het werk kreeg ik nog weleens een voorzetje voor nieuwe ideeën, als een collega het over een etentje heeft. Dat kan ik nog weleens met een vriendin doen! Het sociale isolement, waar ik mezelf in had gezet tijdens mijn depressie, is nog altijd iets waar ik bang voor ben. Ik moet hier echt hard aan werken om niet in te komen. Zonder contact van collega’s en de leuke ideeën die ik dan pik, is de kans veel grote dat ik er wel in kom.
Ik kijk erg uit naar mijn tijd als fulltime mama. We hebben er als gezin zelf voor gekozen en ik zie veel positieve kanten eraan. Hopelijk slijten deze piekergedachtes snel en kan ik volop genieten van de extra tijd met mijn kinderen en lekker voor mijn gezin zorgen.
Ik ben oprecht gelukkig als thuisblijfmoeder. Het heeft mij juist de kans gegeven om te ontdekken waar ik goed in ben en wat mijn ambities zijn. Val jezelf niet te hard. Je doet het goed als mama!
Aah, dank je. Ik hoop dat ik daar binnenkort ook de tijd en kans voor krijg. Nu altijd op de rijdende trein meegegaan, maar nu er wat meer rust in de tent kom hoop ik ook met mijn ambities aan de slag te kunnen.
Deze twijfels zijn heel reeel denk ik. Ik bedoel, ik zou ze ook kunnen hebben 🙂
Wat ik inmiddels weet – als introvert met kluizenaarstrekjes – dat ik soms maar kleine gesprekjes nodig heb. Dat kan een toevallige ontmoeting zijn onderweg naar een winkel. Dat kan een gesprekje zijn met iemand in de speeltuin.
Wat financien betreft: ik zie het altijd maar zo; in een huishouden is iedereen afhankelijk van elkaar, ongeacht hoeveel salaris iemand inbrengt. Wat goed kan helpen is elk een bedrag voor zakgeld afspreken en wat je daarvan mag kopen. Zo doen mijn man en ik het de laatste jaren. Daar koop ik een boek van voor mezelf of daar betaal ik een etentje van als ik met een vriendin heb afgesproken. Voor kleding hebben we een gezinsbudget.
Ook denk ik dat je niet op voorhand te bang moet zijn voor sleur. Als je sleur voelt, dan kun je ‘m doorbreken. Daar zou ik niet op voorhand al mee bezig zijn. Niet elke dag hoeft een feestje of speciaal te zijn.
Mijn man heeft gelukkig onderhand de zorgen over het geld al een beetje weggenomen ‘jij werkt net zo hard als ik’ is zijn argument, dus ik hoef me niet opeens in te houden. Zo’n potje lijkt me ergens wel handig, aangezien ik me soms iets te weinig inhoud. hihi
De sleur heeft zich bewezen niet voor te zullen komen. Afgelopen maand heeft mijn introverte kluizenaar weinig kans gekregen om zich te uiten. Zoveel mogelijkheden die ik nu heb om erop uit te gaan. Ik ben blij dat ik nu die ruimte heb. Gek dat het zo loopt. Ik begin bijna een going out person te worden.