Je ziet niet snel aan mij dat er iets is. Je ziet niet dat ik een handicap heb. Toch geeft een flinke littleken op mijn borst aan dat ik ben geopereerd. Ik ben geopereerd aan mijn hart, omdat ik geboren ben met een hartafwijking. Ik praat er niet veel over, maar toch doe ik een
We kennen allemaal het belang van beweging, maar wat als je lichaam je tegenwerkt. Wat als sporten niet lijkt te lukken? Geef je het op of zoek je een manier om toch in beweging te blijven? Ik heb een aangeboren hartafwijking. Ik heb jaren niet gesport, omdat ik dacht dat ik het niet kon. Toch
Mijn hartafwijking vraagt om een jaarlijkse controle. Ieder jaar word er even een hartfilmpje (ECG) gemaakt en kijkt de cardioloog of alles nog in orde is. Gister stond deze ook weer op de planning. Ik wilde graag van de arts weten of het na mijn zwangerschappen nog allemaal in orde is. Een zwangerschap is toch
Morbus Ebstein. Hetgeen dat er altijd voor heeft gezorgd dat mijn fietstempo beduidend lager lag dan dat van andere mensen. Een electrische fiets bracht daar rond de middelbareschooltijd verandering in. Met twee kleine mannetjes pak ik niet zo snel de fiets meer. Het is een heel gedoe om ze in de fietskar achter mijn fiets
Het is een feit. Ik moet weer gaan sporten. Het zijn niet de kilo’s die in de weg zitten, maar een onvergetelijk out-of-shape lichaam. Ik krijg al spierpijn als ik twee squats doe (helaas niet overdreven). Ik ben eigenlijk altijd moe en ik weet uit ervaring dat ik me veel beter ga voelen als ik
Zo nu en dan zie ik weer eens een berichtje op facebook voorbij komen die aandacht vraag voor de onzichtbare beperkingen. Ik ken veel mensen met een onzichtbare beperking, maar ook zelf heb ik er één. Mijn hartafwijking laat zich alleen zien door een streepje op mijn borst. Ik heb er goed mee leren leven.
Veel meisjes hebben al van jongs af aan een hele sterke wens om moeder te worden. Tegenwoordig spreek ik veel vriendinnen die totaal geen behoefte hebben aan het krijgen van kinderen. Ik vertel je hoe dat voor mij was en hoe de weg naar mijn prachtige kindjes was.
Ieder jaar staat dit bezoek weer voor de deur. Als iemand met een afwijking aan het hart moeten er regelmatig bezoekjes worden gebracht aan de cardioloog. In mijn geval is dat een keer per jaar. Normaal heb ik er weinig over te zeggen. Ik ben sinds m’n laatste operatie redelijk stabiel. Enige jaren geleden zagen
Ik ben mijn blog begonnen, omdat ik de tijd met m’n kleintjes wilde vastleggen. Niet zomaar vergeten hoe het ging, maar terug kunnen lezen hoe het was. Vandaag een dag vrij na extreem drukke weken. Al langer moest ik wat inleveren, maar vandaag ben ik helemaal op.
Geboren met een hartafwijking was mijn prognose niet goed. M’n ouders moesten zich klaarmaken voor het ergste. Gelukkig hadden de artsen het fout en 30 jaar later ben ik er nog steeds.
