Weekly Diary #26 – Kleien, koken en consultatiebeau

Hoi, wat een gezellige week is het weer geweeest. Aan het begin van de week had ik een andere, maar zeer leuke werkplek. Ik ben er nog van aan het nagenieten. Verder ben ik lekker druk geweest met de kinderen en we moesten eindelijk weer eens langs het consultatiebureau. Lees je mee?

Zondag

Buiten kraakt het dat het vriest, maar wij nemen een frisse duik. Hij had er enorm veel zin in en ook ik vond het heerlijk om met mijn knulletje op pad te gaan. Het water was toch wel een beetje eng en veel is er niet gezwommen.

Met Valentijn heb ik mijn man een kookboek van hamburgers gegeven, waar deze creatie door is geïnspireerd. Onze knullen was hetzelfde voorgeschoteld. Morris heeft de burger amper aangeraakt, maar bijna 2 maiskolven opgegeten. En ik maar denken dat hij nooit groente eet.

Maandag

Vandaag staat er een andere werkplek voor mij op het rooster. Op een attelier, waar mensen met een verstandelijke beperking de mooiste dingen maken. 10 jaar geleden heb ik nog op een attelier gewerkt en ik vond het fantastisch. Ook dit keer was het weer geweldig. Ik wil gelijk kilo’s klei gaan kopen. Wat is het toch heerlijk om lekker te boetseren.

De jongens hebben de ochtend bij opa en oma gezeten en ook de rest van de dag blijven we daar. De knullen zijn uitgetelt na een dag met opa en oma spelen. Toch gaan we niet gelijk naar huis. Morgen moet ik weer vroeg op en dus blijven ik en de jongens daar logeren. Scheelt weer een paar keer op en neer rijden.

Dinsdag

En deze ochtend dus weer lekker met mijn (toch al zo droge handen) in de klei. Ik vond het erg lastig om de cliënten helemaal zelf hun gang te laten gaan, daarom zijn dit meer mijn werkjes, dan die van hun. Toch heb ik geprobeerd ze nog hun eigen stempel te laten geven, zoals het jasje en de gezichtjes. Ik ben zo benieuwd hoe ze worden. Ik kan over een maand pas zien hoe ze zijn geworden.

En na weer een lange dag werken plof ik in mijn bed als we de jongens op bed hebben gelegd. Het lukt me niet om eraf te komen. Gelukkig is manlief zo lief om een ijsje te komen brengen. Heerlijk zo’n zorgzame man hihi.

Woensdag

Het is weer tijd voor de boodschappen. Manlief doet dat meestal, maar hij heeft een drukkere week dan ik, dus ik neem het dit keer op me. Voor het eerst gebruik ik zo’n scanner. Super handig, maar ik ben enorm aan het stoeien met de indeling van de tassen. Hopelijk krijg ik hier ooit handigheid in.

En de rest van de dag zijn we dit knulleke weg aan het houden bij alle snoertjes en stekkertjes. De aantrekkingskracht is zo enorm dat we hem met geen mogelijkheid verbaal ervan kunnen overtuigen dat hij dat niet mag doen. We trekken hem 100 keer weg bij de internetstekker (en soms merk je het pas als je internetpagina niet laadt), maar uiteindelijk baricaderen we de hele boel. Pff wat een vermoeiend knulletje is het zo.

Donderdag

Ook hebben we een vermoeiende peuter. Hij laat een spoor van vernieling rommel achter zich. Dit is al de tweede keer dat hij het rolletje pedaalemmerzakken uitrolt en ermee door heel het huis gaat. De eerste keer vond ik het wel grappig. Nu niet meer!

Om het huis een beetje te sparen gaan we ’s middags naar buiten. Ik neem wel een wagen mee, want dat wandelen met twee knullen die al aan hun end zijn zal niet heel goed verlopen. Toch verbaast het me dat uiteindelijk Morris erin kruipt en Owen vrolijk zijn wandeling doet. Wat gaat het toch snel

Vrijdag

Meestal is Owen snel wakker. Bij het minste of geringste richt hij zich al op. Deze ochtend kon ik echter het licht aan doen, foto’s maken en erna nog even rustig ontbijten voor ik hem wakker moest maken. Hij had tenslotte ook nog een afspraak staan deze ochtend.

Na grote broer afgezet te hebben bij school mocht deze knul weer naar het consultatiebureau. Het zit in hetzelfde gebouw, dus lekker dichtbij. Sinds zijn geboorte zie ik altijd dezelfde vrouw bij het cb, dus ik was best trots om hem naar binnen te laten lopen. En stoer dat hij ook was toen hij zijn prikjes ontving.

Zaterdag

Al een week heb ik brownies maken op mijn to do lijst staan, maar het komt er steeds niet van. En dat met zo’n pak van dr. Oetker, waar je alleen wat aan hoeft toe te voegen. Het mixen met de mixer vond Morris fantastisch, maar niets is zo leuk om de gardes af te likken (en tegelijkertijd heel mijn keuken onder te smeren…zucht)

’s Middags gaan we met het hele gezin bij een oud klasgenootje van manlief op visite. Zij heeft ook twee kinderen, maar die zijn toch een stuk liever. Je ziet dan weer duideijk wat voor rauwdouwers mijn jongens zijn. Ik bleef ze overal vandaan plukken. Mijn huis is erop ingericht, maar bij anderen blijf ik achter ze aanrennen. Ach, het houdt je fit.

Heb jij ook van die wildebrassen thuis?