Het niet vaccineren van je kind – Zo denk ik erover

Het komt nog regelmatig voor dat ik iets over niet-vaccineren hoor. Een groep ouders die zich hebben voorgenomen hun kinderen niet te laten inenten, omdat ze geen vertrouwen hebben in de medische wereld. Zo zou er rommel zitten in die spuiten, het zou geldklopperij zijn, het zou autisme veroorzaken. Ik moet toegeven dat dit niet-vaccineren mij erg beangstigt. Waar gaat dit heen?

Wij waren er zeker over: wij gaan onze kinderen vaccineren. En niet omdat we klakkeloos de menigte volgden, maar omdat we dat vertrouwen hebben in de medische wereld. Met een man als arts kan je er ook eigenlijk niet omheen.

No more polio

Dat mijn man arts is heeft niet alleen het inzicht gegeven dat de medische wereld te vertrouwen is, ook heeft hij met een kort verhaal mij duidelijk gemaakt wat het effect is van vaccineren. Dat wij geen weet hebben van de gevolgen van polio is te danken aan de vaccinatie. Maar niet alleen wij als leken weten niet de gevolgen, ook de artsen zijn er niet meer bekend mee. Zo was er een patient op de afdeling waar hij werkte, met de gevolgen van polio. Een zeldzaam fenomeen. Op initiatief van de behandelend arts werden alle artsen in opleiding en alle coassistenten opgetrommeld om (met toestemming) een kijkje te komen nemen.

Gelukkig ligt polio ver achter ons. We weten niet eens meer hoe erg het kan zijn. De laatste uitbraak was in 1992-1993, onder personen die zich door religieuze redenen niet lieten vaccineren. Wij hebben gelukkig weinig tot nooit wat meegekregen van de kinderen met de beenbraces ijzeren long en het postpoliosyndroom.

Laten leven

Ik ben blij dat wij in een tijd leven waar we onze kinderen kunnen beschermen tegen enge en dodelijke ziektes. Dat we niet hoeven te bidden en te hopen dat onze kinderen tot gezonde volwassenen zullen opgroeien, maar daar ook echt daadwerkelijk een steentje aan bij kunnen dragen. Je moet er toch niet aan denken dat jouw kindjes iets zal overkomen? Waarom het gevaar van deze ziektes dan laten lopen?

En nu weet ik dat mensen nog steeds in het verhaal van de voormalig arts Andrew Wakefield geloven. Hij beweerde dat er een link was tussen vaccineren en autisme. Hij zou opzettelijk fraude hebben gepleegd door vervalste aantekeningen te geruiken om zijn claims ‘autisme door mazelenvaccinatie’ te onderbouwen. Het was zijn plan om een ‘veilige vaccinatie’ op de markt te brengen en zo veel geld te verdienen. Hoe bedoel je geldklopperij. Wakefield is geschorst als arts en kan niet langer het vak uitoefenen. Het artikel over de link tussen vaccinatie en autisme is teruggetrokken.

Een sterk, maar ook beangstigend beeld dat ik erbij heb is de grafsteen van familie Larsen uit begin 1900. In een week tijd stierven vijf kinderen uit het gezin aan de gevolgen van difterie. De tranen springen al in mijn ogen als dit met gezin zou kunnen gebeuren. Hoe moet moeder Larsen zich heben gevoeld toen ze in een week tijd vijf kinderen moest begraven?

Wat mij zo beangstigt is dat het niet altijd de keus is van de ouders om niet te vaccineren. Er zijn ook nog kinderen die om andere redenen niet zijn beschermd. De schrijnende verhalen van jonge kinderen met de mazelen, maar ook van kinderen die door een medische aandoening of door allergieën niet (meer) zijn beschermd (tot voor kort kon je niet ingeënt worden met bepaalde allergieen). Door niet te vaccineren loopt niet alleen je eigen kind gevaar, maar bestaat er ook gevaar dat andere kinderen ziek worden.
Er is al zo vaak bewezen dat vaccinaties veilig zijn. Waarom dan toch het gevaar lopen dat een kind deze ziektes oploopt?

Hoe denk jij over het vaccinatieprogramma?