Leven na een depressie – is 100% genezing mogelijk?
“Genezen van een depressie, maar nooit meer hetzelfde.” Dit zijn berichten die je vaak leest. Voor iemand die het leven al niet erg rooskleurig inziet, zijn dit ontmoedigende verhalen om te lezen. Maar is er kans op volledige genezing? Is er nog hoop?
Allereerst wil ik voorop stellen dat ik alleen kan spreken vanuit mijn eigen ervaring. Een depressie is erg persoonlijk, net als de behandeling en genezing ervan.
Behandeling
De behandeling van een depressie is complex. Belangrijk is dat er in een vroeg stadium wordt ingegrepen. De eerste stap is de huisarts. Deze kan zelf een behandeling aanbieden of je doorverwijzen naar geschikte behandelaar of specialist. Welke behandeling het beste bij je past is lastig uit te vinden. Heb je intensieve behandeling nodig of zijn een aantal gesprekken bij de psycholoog voldoende. Is groepstherapie jouw redmiddel of ben jij meer gebaat bij individuele therapie. Praat erover met je huisarts of behandelaar. Niets is vervelender dan de verkeerde behandeling aangaan, terwijl je dit vooraf al aan voelde komen.
Medicatie kan een belangrijke ondersteuning zijn bij de behandeling van een matige tot ernstige depressie. Dit is voor veel mensen een moeilijke stap om te maken. Het heeft bijwerkingen, wat bij veel mensen angst oproept. Gelukkig maken de meeste medicijnen tegen een depressie je niet als een zombie of zorgen ervoor dat je kilo’s aankomt.
Ikzelf heb lange tijd bupropion geslikt. Een middel wat ik al die tijd als mijn wondermiddel heb gezien. De bijwerkingen heb ik weinig last van gehad, al begonnen de positieve effecten zich al snel te uiten.
Lees ook >> Gestopt met antidepressiva
Terugval
Als iemand die in het verleden depressief is geweest na een gezonde periode weer depressief wordt, is er sprake van een terugval. De cijfers voor terugval zijn schrikbarend hoog. Iets dat mij altijd heeft doen denken dat een depressie eerder iets chronisch is dan een te genezen ziekte. Na de eerste depressie is de kans op een terugval 50%. Na de tweede groeit deze kans naar 70% en na de derde is het 90%. Gelukkig betekent je een dagje rot voelen niet meteen dat je depressie is teruggekeerd.
Toch kan dit wel zo voelen. Met een rotgevoel opstaan om je de rest van de dag down en verdrietig te voelen is lange tijd de gewoonte geweest en je verwachtingspatroon is niet zomaar anders. Probeer de gedachtes te herkennen die doen blijken dat je niet in een uitzichtloze depressie verzonken bent.
Kans op 100% genezing
De kans op volledige genezing is mogelijk. Ik spreek uit ervaring. Ik heb lange tijd last gehad van dysthyme stoornis. Een langdurige milde depressie. Een depressie die af en toe de kop opsteekt. Uiteindelijk is het, door gebrek aan behandeling, uitgelopen tot een ernstige depressie.
Doordat ik af en toe het leven wat minder treurig in zag, leek de depressie weg te zijn, om vervolgens weer terug te komen. Was dit een terugval? Zat ik in die 50%? Na jaren therapie te hebben gehad, met ondersteunend medicatiegebruik werd het leven weer wat mooier en sinds anderhalf jaar leef ik zonder medicatie en voel ik me werkelijk gelukkig.
Achteraf gezien is dit mijn eerste genezing en is de kans nu 50% op een terugval. Dit betekent dus ook dat ik 50% kans heb dat ik geen depressie meer zal krijgen. De positieve kant van deze 50/50 kans inzien is lastig met een depressie, ik weet het. Maar net zo’n grote kans hebben om gelukkig te blijven als de kans op een terugval is eigenlijk best positief. Met een goed terugvalpreventieplan heb je er zelfs nog een beetje invloed op.
Lees ook >> Brief aan mezelf – Geachte depressieve ik
Je leven opnieuw opbouwen
Na een depressie is er een hoop gebeurd in het leven van die persoon. Tijdens een depressie staat je leven op zijn kop. Je kan je werk niet uitvoeren, trekt je terug en verliest vrienden. En dit zijn eigenlijk nog de onschuldige dingen. Na een depressie moet je je leven opnieuw opbouwen en zelfs het leven opnieuw ontdekken. Dit is een lang proces.
Heb je toendertijd de verkeerde opleiding gekozen door je opleiding en zit je nu in een werkveld waar je niet gelukkig bent? Ga je de vriendschappen met verloren vrienden weer verzoenen of ga je op zoek naar nieuwe vrienden? Het zijn dingen die tijd kosten en je het gevoel kunnen geven dat het nooit meer zo zou zijn zoals het was. Maar is er iemand waarvan zijn leven wel hetzelfde blijft? Niemand is meer dezelfde persoon die hij/zij was op de middelbare school. Een mens verandert. Een depressie zorgt er alleen voor dat het roer helemaal omgegooid kan worden.
Nee, je leven is nooit meer hetzelfde na een depressie. Dat betekent echter niet dat er geen kans op volledige genezing bestaat. Je kan net zo gelukkig of misschien zelfs gelukkiger worden als vroeger.
Ik lees nu een tijdje stilletjes met je blog mee (sinds je implanon verhaal en mijn reactie erop)
Ik heb geen kind of een vriend, maar dat zijn toch wel de weinige verschillen die ik kan noemen.
Dat dan, en het feit dat ik bij de 50% hoor die een terugval kreeg.
De eerste keer heb ik er veel te lang mee doorgelopen. Ik was 18, in de bloei van mn leven en ik dacht dat het erbij hoorde. De stress van het dagelijks leven, en dat in conbinatie met de juiste opleiding (sport), maar die door blessures met letterlijk pijn en moeizaam doorlopen. Uit eindelijk zocht ik hulp en ik kreeg medicatie die me een duwtje in de juiste richting gaven.
Ik hakte knopen door, vocht om eindelijk geopereerd te mogen worden en besloot het studentenleven even te laten voor wat het was; het ging gewoon niet, fysiek en mentaal.
Nu ben ik ongeveer vijf jaar vrij geweest van een depressie, maar dook er vorig jaar toch weer in. Eerst gooide ik de vermoeidheid, stress en huilbuien nog op het vele ongesteld zijn en de stress van afstuderen, maar al gauw herkende ik steeds meer kleine dingen en wist ik dat doorsukkelen niet ging helpen.
Ik ben inmiddels weer medicijnvrij, maar zat aan de nortriptiline omdat de medicijnen die voor mij zo goed hielpen niet meer op de markt zijn. De bijwerkingen waren hels en van geen medicijnen, zat ik binnen no time op 4 verschillende per dag waarvan drie dienden om de bijwerkingen tegen te gaan. Ik kwam kilos aan, had zo goed als geen darmwerking en was daardoor nog lustelozer dan voor de medicijnen. Enige lichtpuntje; ik zag het ondanks dat allemaal wel rooskleuriger in en hoefde niet meer om de dag te huilen om niets.
Nu ben ik dus medicijnvrij, de kilos willen er nog niet helemaal af, maar de depressie lijkt een stuk gezakt te zijn. Motivatie en concentratie liggen hoger, en de zin in het leven keert beetje bij beetje terug.
En dan lees ik alle horror verhalen over een terugval en denk; kom maar op, ik weet hoe ik het aan moet pakken. Ik kan dit verslaan, want ik heb het al eerder gedaan.
Dus ook al is het een ramp en is het begin van een terugval uitzichtloos, ook al behoor ik in de toekomst misschien wel tot die 70%, ik heb de kennis, een handje vol trouwe vrienden en een geweldige familie. Ik bouw mijn leven weer op, en mocht het opnieuw omver geworpen worden, dan beginnen we gewoon weer opnieuw, met nieuwe ervaring en nieuwe avonturen 😉
Hoi Desi, leuk om te lezen dat je mee leest!
Wat enorm balen dat je een terugval hebt gehad. Het lijkt me vreselijk om te weten waar het heen gaat als je merkt dat je in een depressie glijdt. Maar dan wel met de kennis die je al hebt opgedaan. Je weet dat het nu niet uitzichtloos is en weet wat je moet doen. Dat maakt mij in ieder geval een stuk minder bang.
Wat rot dat jouw medicatie zoveel bijwerkingen heeft gehad. Hopelijk glijden de kilo’s er binnenkort toch vanaf.
Wat een enorm positief einde aan je verhaal. Je lijkt me, ondanks alles, een enorm sterke vrouw! Ik zit hier stiekem te glimlachen bij het lezen van je laatste zin. Zo mooi!